CELOTEH RAMADAN, Kelaku Amat Lepak

CELOTEH RAMADAN, Kelaku Amat Lepak

Oleh : Eriyanto Hadi 

ALIH-ALIH Amat Lepak tepacol di depan rumah Pak Anjang Bungsu. “Teetttt… teeettt… teeettttt…!” bunyi klakson pick up Amat Lepak menaot-naot hinggokan Pak Anjang menjengah di pintu. 
   
“Assalamualaikum… !“ laung Amat Lepak dari jauh begitu nampak Pak Anjang di pintu. Dio pon membuka pintu pick up dan langsung keluo dari mobil.
   
“Waalaikumussalam warahmatullahi wabarakatuh…!” jawab Pak Anjang.
“Haaa…. Apo kabo, mat…!” tanyo Pak Anjang dari jauh.
   
“Alhamdulillah, Nang… Sehat. Pak Anjang apo kabo…?” “ Amat Lepak balek betanyo.
   
“ Alhamdulillah… Sehat…! Apohal, Mat… Alih-alih tepacol umah kami ni…!” Pak Anjang balek betanyo.
“Eh hehehe… Tak ado, Njang… Sengajo nak singgah jo…!” jawab Amat Lepak sambel tesengeh.
   
“Sangko entah ado nganto sembako tadi… Musem wabo ni, kabonyo negara banyak bebagi sembako…” kato Pak Anjang.
   
‘Kabonyo, yo… Tapi belum ado tejumpo lagi do… Eh… ni bual lagi jaoh jo, tak ado pelawo masok ke umah… Dapat duduk di teras jadilah…!” sindei Amat Lepak.
   
“Eh masoklah…Apolak Dikau buat tejonggok di situ. Pintu pago tu bukan bekunci. Dikau, macam umah orang lain pulak… biaso main lumbu ajo…!” balas Pak Anjang.
   
“Maklomlah sekarang ni, Njang… Musem kerona… Ado go orang sekarang ni tendak nerimo tamu…!” ucap Amat Lepak.
   
“Ehhh, di umah tak macam tu betol, Mat. Yang penteng kito sesama menjago... Duduk… Duduk, Mat… Di luo ni ajo kito dudok… Berangen siket… Haaaa, Dikau puaso, dak…! Kalau tidak, bio suroh Kak Ipah Dikau buat kopi…!” pelawo Pak Anjang.

“Eh… puase… puase…!” jawab Amat Lepak.
   
“Dikau ni, pas lewat atau memang sengajo nak singgah ke sini ni, Mat…!” seledik Pak Anjang.
   
“Ado nganto barang kat sano tadi… Teingat pulak Pak Anjang, langsong lak sayo singgah. Kalau luang waktu Pak Anjang, ado hal yang nak sayo sampaikan ke Pak Anjang…!” ucap Amat Lepak.
   
“Selapang-lapang tidak, Mat… Kalau telap, sampai bebuko pon tak apo…!” balas Pak Anjang.
   
Suasana jadi hening sekejap. Amat Lepak diam… Pak Anjang pon diam… Dah agak sejurus, baru Pak Anjang betanyo…
   
“Apohal ni, Mat… Matan nampaknyo…!” selidik Pak Anjang menengok Amat Lepak diam.
   
“Huuuhuuuuhu… Bini ngan anak sayo, Pak Anjang…!” Alih-alih Amat Lepak menggugu menangis.
“Eh… Ngapo anak-bini Dikau…!” Pak Anjang tegegau.
   
“Orang tu… Dah… dah sayo anto ke kampong…!” Amat Lepak masih menggugu.
   
“Astaghfirullah… Ngapo Mat… Bekelai miko…!” tanyo Pak Anjang.
   
“Dak do… Dak do, Njang…!” jawab Amat Lepak.
   
“Jadi, apo pasal Dikau anto orang tu ke kampong…” Pak Anjang heran.
   
“Dek kerona ni jogolah, Njang… Sebetolnyo, dah dekat sebulan anak ngan bini sayo tu di kampong…!” cerito Amat Lepak.
   
“Ooo… Lamo dah…!” 
“ Aok… Dengo ajo kecoh kerona ni, sayo antolah orang duo beranak tu ke kampong… Maklumlah, Njang… Sayo ni kejo mbawak mobil pekap, hilei mudik ke sano-ke sini. Masuk paso keluo paso… Bimbang lak sayo mbawak tejangket kerona tu… Jadi sayo anto orang tu ke kampong… Raso sayo, kampong lebih aman dari wabo kerona ni…!” lanjut Amat Lepak.

“Jadi, tejangkit pulak orang tu di kampong…!” Pak Anjang bimbang.
“Dak do, Njang…!” 
“Tu, ngapo ngentam Dikau nangis sampai menggugu macam tu…!”
 “Huuuuhuuuhuuhaaaa… Rayo, Njang… Rayo… Macam mano sayo nak balek, Njang… PSBB dah keno tambah, Njang… Tak dapatlah sayo begayo dengan anak-bini, Njang… huhuahuuuuaaa…! Tangis Amat Lepak menjadi-jadi.
   
“Astaghfirullahaladzim…! Bawak istighfar, Mat… Sangko awak entahkan apo tadi. Enteng kerenseng kesan masalahnyo…!” kata Pak Anjang.
   
“Hekkk… hekkk… Kalau sayo, tak enteng kerenseng tu do, Njang… Walau tukang lepak, sayo belum penah gayo sorang kat umah lagi do… Ni, anak-bini di kampong… Sayo di sini…”  balas Amat Lepak.
   
“Bawak betenang, Mat…  kecik bebeno masalahnyo… Bebanyak bedoa, anak bini Dikau sehat di kampung tu… Bedoa berharap wabo ni cepat redo, hinggo kito bisa berayo dengan hidmat…!” nasehat Pak Anjang.
   
“Kalau doa, insyaallah tak putos do, Njang… Cumo macam mano sayo ni nak balek gayo …!
   
“Batas nambah PSBB tu 14 harinyo, Mat… Sampai ke tanggal 14 hari bulan… Masih ado luang 10 hari lagi jelang rayo…!” Pak Anjang memberi pandangan.
   
“Kalau PSBB nambah lagi, macam tu, Njang…!” 
   
“Eeehhh… Lamo lagi.. Itu lak yang dipikeikan dio… Tu undeng kendian … Tunggu 14 hari lagi…!”***
#nambahpsbb
#melekapdiumah

Berita Lainnya

Index